18 Mayıs 2012 Cuma

merhaba..

yazmıyorum.. dertleşmiyorum.. öfkem bazan olmadık yerlerde dışarı vuruyor.. ama duygusuz yaşıyorum artık.. o kadar doluyum ki.. an geliyor vücudum bunu kabul etmiyor.. bencilce yaşamayı bilseydim diyorum şu hayatı.. daha mı mutlu olurdum.. ya da özen olgusuna biraz daha mı az verseydim hayatıma.. ya bana benim hiç tahmin edemeyeceğim kadar değer veren insanlar.. ve benim onları pek de umursamamam.. bir yerde bir yanlışlık var.. hayatımı o kadar duygusuzlaştırdım ki.. bunları düşünmek için zaman da bırakmıyorum.. sabah erken çıkıyorum.. akşam geç geliyorum eve.. kendimce yoğun bir insanım yani.. okul kurs.. bir iki iş güç.. gün yetmiyor bile bazan.. ama ben nerdeyim bu yoğunlukta.. kendime ne kadar yer veriyorum.. bilmiyorum.. bildiğim birşey var.. hayatımı bu çıkmazda sürdürmeye devam etmeye çalışırsam kaybeden ben olacağım.. hani böyle birşeyi düşünmek ya da istemek gibi bir hakkım var mı bilmiyorum ama.. bazan düşünüyor ve istiyorum akılda olayım.. düşünüleyim.. benim için sevinilsin ya da endişe duyulsun.. belki de ben bunu insanlar için hoyratça yaptığımdan.. kendim içinde bekliyorum.. öyle bir şey işte..

sağlıcakla kalın..

5 Mayıs 2012 Cumartesi

merhaba..

o kadar olmuş ki buraya uğramayalı yabancı hissettim kendimi.. değişikliklerde yapmış bay blogger.. bir değişmeyen benim hayatım herhalde.. hayatım içerisinde değişen durumlar var tabi.. amcam hastalandı ve kaybettik kendisini.. akciğer kanseri sebebiyle.. fransızca kursunda ikinci kura başladım.. tabi ilk kura ne zaman başladınki diyebilirsiniz.. sonra yollar benim celladım oldu bu sene.. bu yaz eve çıkmam farz oldu.. kilolarım hala duruyor..okul yine kasvetli havasında devam ediyor.. eski popülerliğim de kalmadı herhalde.. kendi halinde takılan bir meczup oldum.. bilumum gösteri ve yürüyüşün demirbaşıyım.. bir bakmışsınız şehir tiyatroları için.. bir bakmışınız 24 nisan 1915 anmasında.. kafayı çevirmişsiniz nükleer karşıtı yürüyüşte.. ee artık burda yoktur derken 1 mayıs alanlarında beni görebilirsiniz.. bir arkadaşın tabiri ile banu güven tarzı yürüyormuş.. bağımsız her alanla ilgili.. napalım ben de böyle bir eşrefi mahlukatım..dedem korkut olmasada bir insanoğludur vesselam..bu bir merhaba yazısı olsun şimdilik.. ihmal etmemeye özen göstereceğim amma ve lakin fakat çünkü hayat neler gösterir belli olmaz kusuruma da bakmazsınız..

sağlıcakla kalın..