merhaba..

bazı kararlar bir şeyleri feda etmeyi gerektirir.. o karar da bizi feda etti.. evet iki gün önce yazdığım mutluluk bugün yok.. herkesin üzerinde yarattığı baskıdan etkilendi.. kendi istediği şehirde okumayacak insanların ondan beklediği üniversitede okuyacak.. ve bu kararını verirken.. istanbulu bizi hayalleri ve planları sonlandırdı.. ve benim yapabilecek bir şeyim yok.. orada okuma diyemem onun için o üniversitenin daha iyi olacağını düşünüyor.. buna rağmen bencilce davranamam.. feda edilen biz olsak dahi.. belki ya olsun şehirlerin farklı olması sorun değil de diyebilirsiniz.. ama bu onun için sorun olacaksa.. ve zor bir ilişki ise bu mesafenin sonucu.. onu buna da zorlayamam.. benimki pes etmek mi hayır.. sadece çaresizlik.. yeterince istememişiz dedi.. evet yeterince istememiş.. ama ben ziyadesiyle istedim..ve biz olamama durumunu çok rahat benimsemiş ve önemsizleşmiş onun için biz ya da biz olamama.. mutlu olmalısın benim için dedi.. iyi eğitim alacağım için.. bunu canı gönülden isterim zaten.. ve o böyle olduğunu düşündüğü içindir ki sessiz kalıyorum.. yani gideceği yerin daha iyi olduğunu düşünüyor.. ama keşke diyorum bu kararının insanların söylediklerinden etkilenmeden verebilseydi.. ve zaten istanbulda okuyacağı yerin daha kötü olduğunu bilsem ben yazma derim ama ne yazık ki öyle değil.. neyse.. umarım güzel olacak onun için.. ve onun mutlu olmasını fazlasıyla istiyorum.. ama beraber olamayacak mutluluklarımıza da üzülüyorum.. anlayacağınız diğer yazıda söylediklerim gerçekleşemeyecek şeyler olarak kaldı.. tek değişmeyen..

seviyorum..

sağlıcakla kalın..