23 Şubat 2010 Salı

kalemden damlayan gözyaşı

merhaba...bu aralar yine içsel yolculuklar yapıyorum...bol bol düşünüyorum..ama dışarıya karşı bıraktığım güçlü agin portresini koruyarak..aslında bunun için çabam yok ama insanlar bir kere öyle gördü..agin üzülmez,derdi olmaz,tüm sorunlarını halletmiş,gülemez diğer insanlar gibi,olgun ama yaşına göre hareketler yakışmaz ona hele içindeki çocuk çıkmamalı...olmuyor..insanım yahu...yine de sorunlarımı kendimde yaşıyorum...tek dostum ''kendim''..bazı şeyleri yansıtmamak için insanların hayatlarından malzemeler bulup eğlenmeye çalışıyorum..müdahil oluyorum..ne kadar doğru..peki o insanlara zarar vermiyor muyum..belkide rencide oluyorlardır..bilemiyorum..hayatımda doğru olan hiç bir şey yok..her şey manasız..en kötüsü hiç bir sorun yokmuş gibi yaşamaya devam etmek..gayyorun son yazısını okurken boşa geçirdiğim bir 17 yılı farkettim...o yazıdakiler ben de yoktu..ne göz yaşını silebildiğim bir dostum ne de göz yaşımı silen oldu..siliyorum kendi gözyaşlarımı yine...her zamanki yanlızlık ve mahzunluğumla...

sağlıcakla kalın...

Hiç yorum yok: