24 Ekim 2009 Cumartesi

çocukluk ve aşk

Affan dedeye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var ne de adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiç bir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.
Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim!

Cahit Sıtkı

birden çocukluğumu anımsadım ne kadar saf ve güzelmiş o yıllar...ananeme gittim geçen gün güldük beraber.bana onların orda oturan çocukluk aşkımı anlattı,anımsıyorum ama tam hatırlamıyorum.çocukluk işte ama değişmeyen birşey var aşkın her yaşta saflığını ve temizliğini koruması...

2 yorum:

mor yel dedi ki...

benim çocukluk aşkım aile dostumuzun oğluydu. hep abi dedim ona ki hala diyorum :):) kimse bilemedi o zamanlar bugünlerdeki kadar cesur değilmişim açılamamışım :):) kimse bilmiyodu yaa artık bilinsin gibi bişe oldu ama artık bilinsede "kaybetmek için erken, sevmek için çok geç". :):)

M. dedi ki...

bende çocukluk aşkımı geçen gün merline itiraf ettim tamı tamına 3 sene sürmüştü. bu şiiri okudukça evet çocukluk. gerçekten insan hayatının en güzel en masum dönemi...


aşk çok masum ama garipte. duyduğun şeye bağlı. sevgi mesela. düşününce hepsi çok enterasan duygular. sen biri için hayatını verebilcek kadar seviyorsun. cidden garip ve de masum...